Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Γομάρια

Αν οι βουλευτές βρίζονταν μεταξύ τους, αν πήγαιναν στις συνεδριάσεις ξυπόλητοι ή με βατραχοπέδιλα, αν την ώρα της συζήτησης άνοιγαν το τάπερ με το φαγητό αλλά η νομοθεσία της χώρας είναι απλή και κατανοητή, χωρίς "αντικαθίσταται το τρίτο εδάφιο της τέταρτης παραγράφου του πέμπτου άρθρου" σε ένα λαβύρινθο προσθαφαιρέσεων... αν η εκτελεστική εξουσία εφαρμόζει την νομοθεσία που ψηφίζει η Βουλή .... η Δημοκρατία θα ήταν προσβεβλημένη;  

Δημοκρατία είναι να μιλάμε ήρεμα και χαμηλόφωνα, να φοράμε γραβάτα, να έχουμε ένα εικονικό προϋπολογισμό και ουδέποτε να κάνουμε απολογισμό; 

Ένα άδειο κέλυφος έμεινε από τη δημοκρατία μας ...   

Η Τράπεζα της Ανατολής

Η περίφημη μετοχή της Τράπεζας Ανατολής δεν αντιστοιχεί σε κάτι που υφίσταται και είναι διαπραγματεύσιμο σε κάποιο χρηματιστήριο· όσες μετοχές και νάχεις στα χέρια σου δεν μπορείς να διεκδικήσεις μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο. Ήταν μετοχή μιας Τράπεζας που εξαφανίστηκε πριν από 80 χρόνια. Οι μέτοχοι έπρεπε να αποζημιωθούν, πιθανόν να υφίσταται ακόμα δικαίωμα αποζημίωσης. Κάποιοι άνθρωποι κάθισαν και υπολόγισαν ότι αυτό το δικαίωμα αποζημίωσης ανέρχεται στο ποσό των 670 δις ευρώ ανά μετοχή. 

Ας υποθέσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν δίκιο και έχουν δικαίωμα να παίρνουν αυτά τα λεφτά, ότι η Εθνική Τράπεζα τους τα χρωστάει. Τα έχει αυτά τα λεφτά η Εθνική Τράπεζα; Φαντάζομαι ότι αν πραγματικά τα είχε η Εθνική θα τα είχαμε φάει τα προηγούμενα χρόνια. Αν τυχαίνει να τα έχει ακόμα  η Εθνική, κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να τα πάρει ο Βενιζέλος που ορίζει το ΔΣ, ας πούμε έναντι ομολόγων, χωρίς να χρειάζεται τις  μετοχές. Τα έχει λοιπόν αυτά τα λεφτά η Εθνική Τράπεζα; Αν δεν τα έχει στο κεμέρι της, ... ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. (πάντα με την  προϋπόθεση ότι υπάρχει υποχρέωση αποζημίωσης και ότι το ύψος  της αποζήμιωσης έχει υπολογιστεί σωστά). 

Με την ευκαιρία, αν χρεωκοπήσουν τα ταμεία τι δικαιούμαι για  τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα όλα αυτά τα χρόνια και είναι πλέον χωρίς αντίκρυσμα και από ποιον ζητάω την αποζημίωση;  

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και αναίσθητοι νταβατζήδες

Το τελος ακινήτων είναι ένας φόρος που φτάνει σε όλους· ακόμα κι αν δεν είναι οι πραγματικοί οφειλέτες, πρέπει να πληρώσουν και να τα βρουν με αυτούς που χρωστάνε.
Πριν μερικές μέρες αυτό το κράτος δημοσίευσε ένα κατάλογο με οφειλές χιλιάδων ή εκατομύριων ευρώ, με οφειλές που γίναν σιγά - σιγά χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ. Οφειλές εταιρειών (μερικές έχουν κλείσει εδώ και χρόνια) όχι όμως και προσώπων γιατί θα θιγούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Με το τέλος ακινήτων, για μερικές εκατοντάδες ευρώ θα σου κόβουν το ρεύμα, που δεν είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και δεν θίγεται κάποιος. Η ακραία εκδοχή είναι ο ιδιοκτήτης να μην έχει πληρώσει ποτέ εφορία και ο ενοικιαστής να μην έχει ρεύμα γιατί δεν μπορεί να το πληρώσει.
Ο Βοσκόπουλος χρωστάει χρόνια και χρόνια και η υπόθεση δεν λέει να τελειώσει αλλά να που η Πολιτεία βρήκε τον τρόπο να βάλει το χέρι της στην τσέπη και του πιο φτωχού κι αν δεν βρει λεφτά θα του κόψει το ρεύμα.


Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ειδικό Τέλος Ακινήτων


H όποια αντίρρηση και κριτική για την εξαίρεση της φορολόγησης της εκκλησίας ή των ξενοδοχείων στρέφεται κατά της Πολιτείας που νομοθετεί. 
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος όμως θεωρεί ότι "Είναι υπερβολικός αυτός ο θόρυβος, ο οποίος όπως ανέφερα και νωρίτερα γίνεται από σκοπιμότητα και μια επιθετικότητα κατά της Εκκλησίας"
Το να υποστηρίζω ότι "αν βάζουμε φόρο στα ακίνητα τότε να βάλουμε φόρο σε όλα τα ακίνητα" είναι επιθετικότητα κατά της Εκκλησίας. Το να πληρώνω εγώ αλλά όχι η εκκλησία ή τα ξενοδοχεία είναι η απόδειξη για το ποιος έχει καλύτερη άμυνα.

Ο αγώνας συνεχίζεται (και είναι και στο στοίχημα). 

Σ. 

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Επιγραμματικά

Μην κοιτάξεις τα φαγώσιμα που προσφέρθηκαν ως θυσία,
ούτε καν να περάσεις από δίπλα.
Καλύτερα δώσε μια δραχμή και πάρε τίποτα λουκάνικα.
Με μια δραχμή παίρνεις κι ένα σύκο, κι αν περιμένεις λίγο,
χίλια. Ο χρόνος είναι θεός για τους φτωχούς.

Τα επιγράμματα: η ποίηση ενός επικούρειου/ Φιλόδημος· μετάφραση Γ. Καραμανώλης (Θεσσαλονίκη, Θύραθεν, 2004), σ. 131